Isang taon na naman ang nakalipas. Feeling ko, ang tanda-tanda ko na! Ang bilis lumipas ng panahon. Sobrang daming nangyari sa taong ito. May magaganda at 'di kagandahan. Marami rin akong nalagpasang mga pagsubok. At higit sa lahat, I SURVIVED THE END OF THE WORLD!!!! ^^
(Photo courtesy of Kahlen) Haaay.
Isang taon na naman ang nakalipas. Feeling ko, ang tanda-tanda ko na! Ang bilis lumipas ng panahon. Sobrang daming nangyari sa taong ito. May magaganda at 'di kagandahan. Marami rin akong nalagpasang mga pagsubok. At higit sa lahat, I SURVIVED THE END OF THE WORLD!!!! ^^
0 Comments
Yesterday, while having "merienda" with some of my friends, I saw this guy in the middle of the street. He looked familiar so I went close to confirm my presumption. And yes, it was him. Mr. Adobon Mannuhk. Haha. To those who doesn't know him, here's a video that made him quite popular online almost two years ago. Hi! It's Saturday. A perfect day to have fun and do whatever you want. In my case, I'm feeling lazy. I may go the hair salon to get a haircut because it's getting quite long but my body does not permit me. Good thing I found this. The Virtual Barbershop. ^^ It's really amazing how this one can play tricks in our heads. It's like having a real haircut without losing a hair strand. Try it! Please use a headset (turn the volume high) and close your eyes for maximum effect. Enjoy! “Every child is an artist. The problem is how to remain an artist once he grows up.” Naaalala ko, noong elementary school student pa lang ako, nahilig ako sa pagdo-drawing. Meron akong isang notebook na nakalaan lang sa aking mga obra maestra. Karamihan sa mga iyon ay anime o cartoon characters. Pero hindi ako kagalingan sa pagguhit. Kuya ko, magaling mag-drawing. Super idol ko yun. ^^ Naging isa s'ya sa aking mga impluwensya sa pagkahilig ko sa pagguhit. Napakaraming taon na ang lumipas. Tulad ng lagaring hindi ginagamit, ang kakayahan ng isang tao ay nagiging mapurol at kinakalawang din. Medyo nakapag-practice na ako ngayong linggo. Nitong nakaraan lang uli ako nag-drowing kaya pagpasensyahan nyo na. Haha. (Si Sadako yan kahit mukhang hindi.)
(The 12th floor looked like a deserted office.) It has been a week since we started using the 24th floor. Our company used to occupy three, the 9th, the 12th, and the 24th. However, due to the decreasing number of students and high expenses, they had to make an inevitable decision.
They gave up the 12th floor. 11.05.12 (Monday) I went there to get my stuff. So much has changed. I went to the pantry. A place where my friends and I used to have chit-chats. It used to be noisy, homey, and alive. It is now barren and cold. Before I left, I took a last glimpse and said, "Goodbye, 12th floor." 11.02.12, Friday Nakita ko ito habang naglilinis at nagliligpit ng gamit kahapon. My beloved Nokia N70!!! (Naalala ko, ang angas ko pa noon kasi ako lang meron nito sa aming magkakaibigan. Haha.)
Hindi na sya gumagana. Marami na kasi siyang pinagdaanan. Biktima sya ng bagyong Ondoy. Nalubog sa baha pero naisalba ko pa rin. Ngunit hindi rin nagtagal ang buhay nya. Bigla na lang siyang hindi gumana isang araw. Hindi ko na rin naisip na ipaayos pa kasi mahal ang pa-repair. Belated happy halloween day! Habang ang karamihan ay bumibisita sa kanilang namayapang mga mahal sa buhay, ito ako, nasa bahay lang. Wala naman kasi akong bibisitahin dito sa Manila. Lahat nasa probinsiya. Magtitirik na lang kami mamya ng kandila sa labas. Hehe. Speaking of kandila, nagawa nyo na rin bang gumawa ng bola gamit yung natunaw na kandila? Isa iyong sa mga paborito kong gawin nu'ng bata pa ako. Gawin ko uli kaya mamaya? Nag-halloween party pala kami kahapon sa office. Hindi sya kasing garbo tulad last year pero pwede na rin. ^^ "Famous Celebrities" ang theme namin. Hindi na ako nahirapan sa pag-iisip kung sino ang gagayahin ko kasi maraming nagsasabi na kamukha ko raw si Nyoy Volante. Introducing... Boy Bulate.
Napansin ko'ng halos puno na ang memory card ng phone ko kaya napagpasyahan ko'ng magbura ng mga unimportant files. Bura. Bura. Bura. Ang dami ko'ng pictures! 'Di naman ako masyadong narcissistic. Muli ko ring nakita yung mga video na kuha ko mula sa mga kaarawan ng aking katrabaho. Nakakapanghinayang naman kung hindi ko ishe-share sa inyo. Kaya ito na. Ang blog ko ngayon ay pinamagatang, Ang napansin ko lang, mahilig ako kumuha ng video at picture ng birthday ng ibang tao pero sarili ko'ng birthday, wala man lang kahit isa. =(
How ironic. Haha. Inggitero. PS: Napansin ko'ng walang kagana-gana yung mga kumakanta. XD While surfing the internet, I came upon this very inspiring story of hope and determination. I want share it to everybody and please watch it especially in times of trying. Everything happens for a reason. Just don't give up. Haaay. Napakabilis talaga ng panahon. Naaalala ko, n'ung bata pa ako, napakahilig ko sa laruan. Isang beses, niregaluhan ng tita ko ng 'Lego' yung kuya ko. Inggit na inggit ako nun. Minsan hindi nya ako pinapahiram (baka raw masira), kaya gumawa ako ng sarili kong 'Lego'. Legong gawa sa sipit ng damit. Lagi akong tumutulong sa nanay ko kapag nagsasampay ng mga nilabhan. 'Yun yung naging 'Lego' ko. Naaalala ko pa, si Voltes V pa yung favorite ko'ng gawin. Gundam S (Sipit). Sample picture. Hindi ko gawa. Pero may mga hardcore din pala pagdating sa sipit art. Tulad nito. Creation ng taong masyadong maraming free time. Isa lang ito sa mga nagpasaya ng kabataan ko. ^^
|
The AuthorHi visitors! Welcome to my cyber corner! Archives
February 2014
Categories
All
|